Forum o żółwiach lądowych - żółw stepowy i grecki, hodowla, terrarium, nasze żółwie
Wiedza => Prawo => Wątek zaczęty przez: pol@k w 21.02.2007, 18:21:08 pm
-
Chciałbym się dowiedzieć w jakim urzędzie rejestruje się żółwia, ile mniej więcej to kosztuje i jakie papiery są do tego potrzebne???
-
Potrzebne są do tego CITESY, czyli papiery żółwia, bez nich nie ma szans.
-
Ale w jakim urzędzie i za ile???
-
Rejestracji dokonuje sie w starostwie lub w urzędzie miasta na prawach powiatu zgodnie z miejscem zamieszkania. Wniosek podlega opłacie skarbowej w wysokości około 25 zł.
Do wniosku należy dołączyć dokument świadczący o legalnym pochodzeniu zwierzęcia, t.j.:
- zezwolenie na import zwierzęcia (CITES),
- zezwolenia na schwytanie zwierzęcia w środowisku,
- dokument wydany przez powiatowego lekarza weterynarii, potwierdzający urodzenie zwierzęcia w hodowli,
- inny dokument stwierdzający legalność pochodzenia zwierzęcia.
Wniosek nie wymaga szczególnej formy jednakże wygodnie jest posłużyć się wzorem który można znależć w Internecie, np. na stronie urzędu miasta dla danej gminy.
-
Dziękuję za odpowiedź :).
-
Proszę bardzo, w razie innych wątpliwości pytaj śmiało. :)
-
mój kolega mnie się zapytał czy wystarczą same papiery z zoologa. Nie wiedziałem co mu powiedzieć bo rejestrowali rodzice. Co wy o tym sądzicie. A i skąd takie papiery cites i inne można wziąć? :(
-
mój kolega mnie się zapytał czy wystarczą same papiery z zoologa.
To zależy co to za papiery.
Ustawa o ochronie przyrody wymaga dołączenia do karty rejestracyjnej kopii:
a) zezwolenia na import zwierzęcia do kraju albo
b) zezwolenia na schwytanie zwierzęcia w środowisku, albo
c) dokumentu wydanego przez powiatowego lekarza weterynarii, potwierdzającego urodzenie zwierzęcia w hodowli, albo
d) innego dokumentu stwierdzającego legalność pochodzenia zwierzęcia.
(art. 64 ust. 6 w zw. z art. 64 ust. 4 pkt 11 UoP)
A i skąd takie papiery cites i inne można wziąć? :(
Papiery poświadczające legalne pochodzenie żółwia czyli:
- zezwolenia lub świadectwa CITES albo
- zaświadczenia o urodzeniu w niewoli wydane przez powiatowego lekarza weterynarii i potwierdzające, że spełnione zostały wszelkie warunki z Rozporządzenia Komisji (WE) nr 1808/2001.
ma obowiązek dać nam sprzedawca. Papiery do rejestracji to już jak widać zupełnie inna bajka. Ustawa jest na tyle dziurawa że de facto legalność gada ma się nijak do rejestracji i vice versa.
-
Mój Tusiek ma papier c)
-
No to elegancko :)
-
A co jeżeli żółwia się znalazło?
W takim przypadku nie ma możliwości aby go zatrzymać i zarejestrować? Czy może raczej tego nie przewidziano?
Pozdrawiam
-
raczej to nie przejdzie bo w końcu każdy może tak powiedzieć że znalazł żólwia w lesie na ulicy czy gdzie się tam tylko da. Jeżeli już tak się stało to co jakiś czas są amnestie niestety ostatnia była jakoś w 2005 o ile się nie mylę i wtedy można zarejestrować zwierzaka bez względu na jego pochodzenie. pozostaje dbać o znajdę zbytnio się tym nie chwalić i wyczekiwać kolejnej amnestii;)
Pozdrawiam
-
Dziękuje za odpowiedź:)
A to kiedy i czy w ogóle jest amnestia to gdzie można sie dowiadywać?
Pozdrawiam
-
Co do rejestracji znalezionego zwierzaka to sprawa jest bardzo niejasna. Ustawa milczy na ten temat, ale skoro za podstawę może służyć" inny dokument stwierdzający legalnośc" (nikt nie wie co to jest) to nic nie stoi na przeszkodzie aby naisać oświadczenie.
Ponadto zwróc uwagę że ustawa wymaga zgłoszenia do rejestracji a nie zarejestrowania, więc co by nie powiedziano obowiązek jest spełniony z momentem wpływu wniosku i opłacenia opłaty skarbowej... i chyba tylko o to w całym tym zamieszaniu chodzi.
Sam wymóg rejestracji jak i dziurawa ustawa jest mocno krytykowana, że służy w zasadzie jedynie celom poboru kolejnej opłaty... i trudno się z tym nie zgodzić bowiem Konwencja której ustwa miała byc wyrazem - idzie zupełnie inną drogą i słuzy innym celom - ma ograniczac przemyt i wymieranie gatunków... wniosek jest taki że legalne czy tez nieprzemytnicze pochodzenie zwierzęcia a zarejestrowanie go - to zupełnie dwie różne sprawy.
Najważniejszą kwestią jest bowiem to aby kupiony żółw nie pochodził z przemytu a to musi byc dowiedzione odpowiednimi papierami... i tyle.
Znaleziony żółw - nie masz wpływu na to skąd pochodzi, czy został kupiony z przemytu czy z legalnej hodowli itp. Co zas do tej amnestii - ja bym nie użyła tego słowa - wprowadzono wymóg rejestracji i trzeba było uregulowac zastana sytuacje bo prawo nie mogło działać wstecz... siła rzeczy więc drygie takie coś sie juz nie powtórzy chyba że w innym kształcie.
-
Ponadto zwróc uwagę że ustawa wymaga zgłoszenia do rejestracji a nie zarejestrowania, więc co by nie powiedziano obowiązek jest spełniony z momentem wpływu wniosku i opłacenia opłaty skarbowej... i chyba tylko o to w całym tym zamieszaniu chodzi.
Ja już nie wiem jak to jest z tym zgłoszeniem do rejestru zwierząt, które nie mają papierów, bo ostatnio dowiedziałam się, że w starostwie można złożyć wniosek o rejestrację zwierząt i urzędnik przyjmie grzecznie to zgłoszenie, lecz zaraz potem dzwoni zgłosić to na policję i albo grzywna, albo sąd. :(
Pisze się, że istotny jest sam fakt zgłoszenia do rejestru (jeżeli nie chce się sprzedawać, ani rozmnażać zwierząt), a tu by się okazało, że takie zgłoszenie grozi nasłaniem policji ??? Jak to w końcu jest?
-
Ja już nie wiem jak to jest z tym zgłoszeniem do rejestru zwierząt, które nie mają papierów, bo ostatnio dowiedziałam się, że w starostwie można złożyć wniosek o rejestrację zwierząt i urzędnik przyjmie grzecznie to zgłoszenie, lecz zaraz potem dzwoni zgłosić to na policję i albo grzywna, albo sąd. :(
Wszystko zależy pewnie od urzędnika i od sytuacji. Od tego czy i jakie papiery przedkłada się składając wniosek o rejestrację.
-
Historia mojego Kuby jest taka ...
Gadzina trafiła do mojej teściowej jako prezent od klienta - hodowcy (teściowa miała firmę, jej klient przy okazji był hodowcą - sprzedawał młode żółwie do sklepów). Prezent trafił do rąk teściowej oczywiście bez papierów - jakieś 3-4 lata wstecz? Teściowej się zmarło, a mnie przypadło w udziale opiekować się żółwiem, Papierów nie ma, klienta / hohdowcy nie ma, faktury zakupu nie ma (bo skąd) .. a rejestracja gadziny w kontekście wcześniejszego maila - płacenie grzywny albo sąd - nie uśmiecha mi się :-)
Więc chyba będe go pokryjomu hodował, licząc, że nikt mnie nie wsypie :-)
-
Wieeeeeeeeeleu ludzi tak ma , nie przejmuj się.
-
No i jest problem, bo nasza ustawa jest kompletnie dziurawa w tym wypadku. Wprawdzie jest coś takiego jak "inny dokument stwierdzający legalność pochodzenia zwierzęcia" ale słusznie uważają autorzy komentarza do ustawy że nikt nie wie co to jest - w mojej opinii to taka właśnie furtka dla osób, które legalnie weszły w posiadanie zwierzęcia ale siłą rzeczy nie są w stanie wykazac się żadnymi dokumentami.
Ale trzeba na to popatrzeć też z drugiej strony - wówczas jeśliby ktoś nabył zwierzę z przemytu mógłby w ten sposób starać się o jego rejestrację. Inną sprawą jest to musiałby poświadczyć nieprawdę a tu się kłania kodeks karny.
Pozatym jeszcze jedna kwestia - po co miałby to robic? Nie mylmy rejestracji z legalnością bo to są dwie różne sprawy. Żółw może byc legalnie nabyty ze stosowym certyfikatem, ale właściciel z jakiegoś wzgledu go nie zarejestrował (np. nie wiedział że jest coś takiego) albo może być nielegalnie nabyty od przemytnika i jeśli komuś się uda z poświadczeniem nieprawdy całkiem skutecznie zarejestrowany i ktoś nabywa dalej nielegalnego żółwia, sądząc że skoro zwierze mam papier jest legalnego pochodzenia.
Co do Twojej sytuacji - możesz spróbować, jest szansa że się uda, ale dużo zalezy od konkretnego urzędnika.
W dodatku w ustawie ktoś genialnie wymyślił że "posiadacz ... jest obowiązany do pisemnego zgłoszenia ich do rejestru" ;) zatem jakby nie było, litera prawa jest jasna - masz obowiązek poczynić starania o rejestrację, to czy zarejestrują czy nie, nikogo już nie interesuje.
-
hm .. no i pojawia sie pytanie, zdawać się na urzędnika czy nie?
z drugiej strony można zadzwonić i się dowiedzieć :-)
postaram się to zrobić i dam znać jak poszło :-)
-
kupiłam żółwia jakoś tak dwa lata temu. Nie mam żądnych papierów, jedynie jest zapisana u weterynarza. Bardzo kocham moją żółwinke i nie pozwole żeby mi ją ktokolwiek zabrał. Przy kupnie żółwia nie dawali nam żadnych papierów. Prosze was o porade bo sama nie wiem co robić. A i za 3 lata mam zamiar wyjechać do Niemiec, oczywiście z żółwiem.
-
Witaj
Nie wiem jak to jest z tym przekraczaniem granic, ale może być z tym problem chociaż teraz kiedy jesteśmy w Strefie Schengen ???.
Jeżeli nie masz papierów to prawie pewne że żółw jest z przemytu, więc jeśli tam gdzieś w Niemczech cię skontrolują możesz mieć problemy. Trzeba by kogoś kto zna niemieckie prawo.
A tak na marginesie twoja sprawa to kolejny przykład jak ważne jest posiadanie papierów na żółwia. ::)
-
Kurczę, ale to jest trudne. Czytam o przepisach z rejestracją znalezionej czy otrzymanej kiedyś gadziny i nadal nie wiem, czy można ją zarejestrować. Czy mógłby ktoś (może Beata? :) w jakiś autorytatywny sposób poradzić?
Chodzi o pragnienie braku przyjemności widzenia policji.
Ja tu utrudnię jeszcze sprawe i zapytam, czy rejestrowac nalezy w urzędzie przynależnym stałemu miejscu zamieszkania, czy mozna w innym miejscu tzn. tam gdzie się aktualnie mieszka? I jak to powiedzieć w urzędzie?
I pozdrawiam wszystkie żółwie.
Te legalne i nie.
-
Wiesz co jest najgorsze ... Ze to chyba Ty będziesz musiała tłumaczyć urzędnikowi co i jak :):):)
-
Kiedy byłam w Wydziale Ochrony Środowiska w celu zarejestrowania mojego żółwia, zapytałam się o taką rzecz: jeżeli znajdę żółwia czy jest jakaś szansa na jego zarejestrowanie. Z tego co dowiedziałam się, takiej szansy raczej nie ma. Pani poinformowała mnie, że fakt znalezienia żółwia powinnam zgłosić albo straży miejskiej, albo instytucji zajmującej się ochroną zwierząt /pani podała mi nazwę ale już nie pamiętam/. Te organizacje powinny starać się umieścić żółwia np w ZOO. Na moje kolejne pytanie, co w przypadku kiedy ZOO nie chce przyjąć gada, pani nie umiała mi udzielić odpowiedzi. Ale jedno podkreśliła : przetrzymywanie znalezionego osobnika a nawet udzielanie mu pomocy weterynaryjnej, jest przestępstwem. Na moje kolejne pytanie " to w takim razie jezeli znajdę żółwia, który potrzebuje pomocy, lepiej zostawic go tam gdzie był nawet jakby miał umrzeć" , pani przytaknęla mi "tak lepiej go zostawić, bo jak go wezmę do siebie to złamię prawo". Ona jako urzednik państwowy wypełnia tylko obowiazujące prawo, nie ma przepisów co do takich przypadków. Poradziła mi zwrócić sie do Ministerstwa Ochrony Środowiska w tej sprawie. Może kiedyś to zrobię.
-
I tak to jest, jak sie przyjmuje do Unii kraje o niskiej kulturze prawnej (i innej).
Urzędnik państwowy ma obowiązek ze swego urzędu sam załatwić sprawy obywatela. a nie kazać do ministra chodzić i pytać. Tak mu nakazuje jego ustawa, a ustawa to rzecz święta w urzędach pństwowych bo i z tego żyją i jest to racja ich istnienia.
A ta baba z urzędu, co radziła chorą gadzinę zostawić jest czystym przykładem biurokratki. Biurokracja taka jest = zgodnie z przepisem robić. Nie ma w niej pola dla emocji i fantazji, nawet dla szczypty.
-
Moja ciekawość w tym temacie nie była przypadkowa. Pod koniec ubiegłego roku przygarnęłam żółwicę mauretańską bardzo słabą i nie do wyleczenia jak się potem okazało. Jej leczenie było kosztowne, ale niestety zakończone porażką. Okazało się, że żółwia przygarnęłam nielegalnie i choć próbowałam mu pomóc, to jeszcze za to groziło mi ukaranie. Dlatego też uważam, że prawo, które ma chronić żółwie, działa też przeciwko nim. Które ZOO przyjmie chorego żółwia, któremu trzeba zapewnić kwarantannę i leczenie? Ponieważ podobnych sytuacji jest wiele, chciałam sie dwiedzieć co mi wolno w przypadku chęci udzielenia pomocy takiemu żółwiowi i co mi za to grozi. A co się dowiedziałam to wcześniej napisałam.
-
Fakt, prawo jest sztywne, czasam wydaje się, że szkodzi zamiast pomagac, bo np. nie można pomóc biednej, chorej gdzince, ale gdyby ktoś naginał prawo i np. pozwolił pomóć gadzince wten sposób tworzyłyby się nadużycia. Zaczekajmy na Beatkę, ona jest prawnikiem, może jeszcze nam coś wytłumaczy i doradzi.
-
Od strony prawnej sprawa wygląda tak:
Są ogólne przepisy dotyczące trybu postępowania z rzeczami znalezionymi oraz porzuconymi. Zwierzęta nie są w polskim prawie uznawane za rzeczy, ale w wielu wypadkach przepisy o rzeczach stosuje się do nich odpowiednio.
No więc mamy dwie sytuacje. W przypadku znalezienia zwierzęta porzuconego zgodnie z art. 181 k.c. można dokonać jego "zawłaszczenia" (tak to można określić, gdyż nie chcę tu przytaczać hermetycznej terminologii kodeksowej). W wielu wypadkach okoliczności faktyczne mogą wskazywać na to, że zwierzę zostało porzucone (co ze strony właściciela jest z kolei przestępstwem zagrożonym karą grzywy, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku; art. 35 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 2 UOZ). - najdobitniejszym przypadkiem jest znalezienie zwierzęcia przy śmietniku, szczególnie gdy zwierzę jest ranne, chore, wycieńczone itp. Granica jest tutaj jednak nieostra.
Udzielenie pomocy i opieki nie tylko nie jest zabronione ale wręcz jest OBOWIĄZKIEM człowieka.
Wprawdzie nie jest to usankcjonowane, ale wynika wprost z przepisów ustawy o ochronie zwierząt tj.:
Art. 1. 1. Zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę.
W moim odczuciu obowiązek ten mieści się właśnie w pojęciu "poszanowania, ochrony i opieki"
Dalej ustawa określa pojęcie humanitarnego traktowania, stanowiąc, że:
Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
2) humanitarnym traktowaniu zwierząt - rozumie się przez to traktowanie uwzględniające potrzeby zwierzęcia i zapewniające mu opiekę i ochronę,
Dlatego Pani urzędniczka nie ma racji. Coś słyszała pewnie o przepisach o rzeczach znalezionych (o czym dalej) ale biurokratyczne podejście zaćmiło całkowicie jej racjonalne myślenie i dążenie do zgłębienia tematu.
Warto jeszcze na marginesie wspomnieć o obowiązku udzielenia opieki w przypadku potrącenia:
Art. 25. Prowadzący pojazd mechaniczny, który potrącił zwierzę, obowiązany jest, w miarę możliwości, do zapewnienia mu stosownej pomocy lub zawiadomienia jednej ze służb, o których mowa w art. 33 ust. 3.
W przypadku znalezienia zwierzęcia w sytuacji, gdy okoliczności wskazują że nie zostało ono porzucone ale uciekło stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie rzeczy znalezionych.
Stanowi ono, że:
§ 1. Organami właściwymi do odbierania zawiadomienia o znalezieniu rzeczy zgubionych, jeżeli znalazca nie wie, kto jest uprawniony do odbioru rzeczy, albo jeżeli nie zna miejsca zamieszkania osoby uprawnionej, są rejonowe organy rządowej administracji ogólnej właściwe miejscowo dla terenu, na którym znaleziono rzecz, zwane dalej „ organami przechowującymi”. Organy te są również właściwe do przechowywania rzeczy znalezionych oraz do poszukiwania osób uprawnionych do ich odbioru.
Chodzi w tym wypadku o właściwego starostę, który jako organ przechowujący ma swobodę uznania w kwestii dalszego postępowania z rzeczą.
§ 4. Jeżeli ze względu na właściwość rzeczy dostarczenie jej organowi przechowującemu, któremu znalazca obowiązany jest rzecz oddać, lub organowi wymienionemu w § 2 nie jest możliwe albo byłoby połączone z niebezpieczeństwem, nadmiernymi kosztami lub trudnościami, znalazca może ograniczyć się do wskazania miejsca, w którym rzecz się znajduje.
§ 5. 1. Odebranie zawiadomienia o znalezieniu rzeczy oraz przyjęcie oddanej rzeczy powinno być stwierdzone w wydanym znalazcy poświadczeniu, w którym należy wymienić imię, nazwisko i adres znalazcy oraz dokładnie określić znalezioną rzecz, czas i miejsce znalezienia. Jeżeli znalazca żąda znaleźnego, należy uczynić o tym wzmiankę w poświadczeniu.
2. Organ wydający poświadczenie zatrzymuje jego odpis podpisany przez znalazcę.
§ 8. 1. Organ przechowujący powinien podjąć poszukiwania osoby uprawnionej do odbioru rzeczy, jeżeli rzecz ta posiada znaczną wartość albo jeżeli jest to potrzebne ze względu na jej właściwości lub okoliczności, w jakich została znaleziona. W razie potrzeby organ przechowujący dokona ogłoszeń w miejscowej prasie.
2. Jeżeli nazwisko i miejsce zamieszkania osoby uprawnionej do odbioru rzeczy zostaną ustalone, organ przechowujący wezwie niezwłocznie tę osobę do odbioru rzeczy pod rygorem skutków przewidzianych w art. 187 Kodeksu cywilnego.
3. Organ przechowujący zawiadomi znalazcę, który zażądał znaleźnego, o wydaniu rzeczy osobie uprawnionej oraz o jej adresie.
§ 11. Jeżeli rzecz znaleziona stała się własnością znalazcy, organ przechowujący zawiadomi o tym znalazcę, a w wypadku gdy rzecz była przechowywana przez ten organ, wezwie go do odbioru rzeczy pod rygorami przewidzianymi w przepisach o likwidacji nie podjętych depozytów i nie odebranych rzeczy.
Kodeks cywilny określa z kolei kiedy rzecz znaleziona staje się własnością znalazcy:
Art. 187. Pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności oraz rzeczy mające wartość naukową lub artystyczną, które nie zostaną przez uprawnionego odebrane w ciągu roku od dnia wezwania go przez właściwy organ, a w razie niemożności wezwania - w ciągu dwóch lat od ich znalezienia, stają się własnością Skarbu Państwa. Inne rzeczy stają się po upływie tych samych terminów własnością znalazcy, jeżeli uczynił on zadość swoim obowiązkom; jeżeli rzeczy są przechowywane przez organ państwowy, znalazca może je odebrać za zwrotem kosztów.
Dla porządku powiem, że należy jeszcze pamiętać o wyłączeniu tych regulacji w sytuacji znalezienia rzecz/zwierzęcia "w budynku publicznym albo w innym budynku lub pomieszczeniu otwartym dla publiczności ani w razie znalezienia rzeczy w wagonie kolejowym, na statku lub innym środku transportu publicznego. Znalazca obowiązany jest w tych wypadkach oddać rzecz zarządcy budynku lub pomieszczenia albo właściwemu zarządcy środków transportu publicznego, a ten postąpi z rzeczą zgodnie z właściwymi przepisami."
Z przytoczonych przepisów wynika zatem że zwierzę staje się od razu całkowicie legalnie własnością znalazcy w sytuacji jego porzucenia; zaś w przypadku sytuacji wątpliwych, jego zagubienia czy ucieczki - znalazca może i powinien udzielić zwierzęciu pomocy, poinformować o fakcie znalezienia starostę (tutaj celowym jest wskazanie miejsca przechowywania a nie przynoszenie zwierzęcia do urzędu). W wypadku niezgłoszenia się właściciela po upływie określonego w k.c. terminu zwierzę staje się w całkowicie legalny sposób własnością znalazcy.
Tak to mniej więcej wygląda. Urzędników można co najwyżej pytać o praktykę w stosowaniu określonych przepisów, bo z i ich znajomością i trafną wykładnią bywa różnie. Z tego co się orientuję mają oni niekiedy własną swobodę decyzyjną lub wytyczne co do załatwiania określonych spraw.
-
Rzeczywiście trochę to pogmatwane ::) Najdziwniejsze jest to skąd znalazca ma wiedzieć czy właściciel porzucił zwierze czy zgubił czy może zwierze uciekło ??? Wiec chyba w każdej sytuacji zgodnie z prawem należałoby zgłosić fakt znalezienia do odpowiedniego urzędu.
-
Jak żółw to na pewno uciekł ... a właściciel nie mógł go dogonić ;D ;D ;D ;D
-
Jeśli Certyfikat tzw. CITES jest wydany w innym języku niż polski, to czy do rejestracji zwierzęcia muszę go przetłumaczyć na polski? Jeśli tak, to czy tłumaczenie musi być jak do rejestracji pojazdu?
-
Tak, musi być przetłumaczony. Nie wiem jak tłumaczy się dokumenty do rejestracji pojazdu :P
-
Przez tłumacza przysięgłego, to dodatkowe koszty.
-
Podejrzewam, że tak właśnie jest - w końcu to dokument do urzędu, więc nie może być przetłumaczony przez pierwszego z brzegu pana Mietka z ulicy
-
Tydzień temu rejestrowałem z czeskimi papierami i pani z okienka przyjęła, czekam tylko na kontakt z biura ochrony środowiska jeszcze by potwierdzili wpis do rejestru.
-
Tydzień temu rejestrowałem z czeskimi papierami i pani z okienka przyjęła, czekam tylko na kontakt z biura ochrony środowiska jeszcze by potwierdzili wpis do rejestru.
Mi pierwszego żółwia parę ładnych lat temu na czeskim dokumencie nie chcieli zarejestrować, trzeba było tłumaczyć. Zawsze tak było - co urzędnik, to zasada. Pomijam, że jak chłopak poszedł żółwia zgłosić to babka zrobiła wielkie oczy i zapytała: "Co pan chce zarejestrować? Żółwia?? A po co??" :D